In oktober 2015 kwam de federale controle- en evaluatiecommissie Euthanasiewetgeving tot het besluit dat in het dossier van een 85-jarige vrouw niet conform de wet was gewerkt. De bejaarde vrouw stierf op 22 juni 2015. Haar stervensproces, en de rol van de arts daarin, werd vastgelegd in een documentaire over euthanasie in België. De documentaire werd gemaakt door twee Australische journalisten voor de zenders van SBS News. Tien minuten van het programma zijn gewijd aan de zaak van de 85-jarige vrouw.
Ze wordt gevolgd op haar laatste levensdag in het rustoord. De vrouw ontbijt, doet nog enkele turnoefeningen, neemt afscheid van verschillende medebewoners en gaat dan naar haar kamer. “Ik ben klaar om te sterven, om naar mijn dochter te gaan. Ik ben gelukkig nu”, zo zegt ze.
De bejaarde vrouw verloor haar enige dochter drie maanden voordien en was hierdoor emotioneel erg aangedaan. Haar euthanasievraag kwam er in haar beleving op neer dat ze niet langer wou leven, omdat ze snel bij haar dochter wou zijn. Volgens de controlecommissie is dat echter een onvoldoende reden. De beslissing tot euthanasie werd te snel genomen. Op dat moment wees niets erop dat haar lijden uitzichtloos was. Het kon ook zijn dat het verdriet van de vrouw van voorbijgaande aard zou zijn. Bovendien had de betrokken arts in deze kwestie geen overleg met een psychiater, wat wettelijk verplicht is in gevallen van niet-terminale aandoeningen.
Euthanasie is sterven met de ogen open, de dood in de ogen kijkend
Een vriendin is bij haar als de arts binnenkomt met een serum. De dokter vraagt haar nog een laatste keer of ze dit echt wil. Hij legt haar uit dat ze het serum, in de vorm van liquide siroop, rustig moet drinken. We zien haar het flesje erg gedecideerd leegdrinken. Nog geen vijf minuten later is ze overleden. Alles wordt door de camera geregistreerd.
De arts zegt tegen de documentairemakers dat psychisch lijden erg moeilijk in te schatten is. Maar als het ondraaglijk is, heeft het geen zin mensen te laten lijden. Om die reden is hij op haar euthanasieverzoek ingegaan. “Euthanasie is sterven met de ogen open, de dood in de ogen kijkend”, zo zegt hij. “En het belangrijkste is dat Simonne nu gelukkig is”, voegt hij eraan toe.
De 16 leden van de controlecommissie die in principe elk euthanasiedossier post factum moeten controleren oordeelden unaniem dat in dit dossier door de betrokken arts niet volgens de wet was gewerkt. Het was de eerste keer dat de controlecommissie, die werd opgericht in 2002, tot zo’n besluit kwam. In die zin was het dus erg opmerkelijk dat ze het dossier doorstuurden naar het parket en de facto ook naar de media. De betrokken arts maakte daarover destijds al zijn beklag. De media wisten eerder van de doorverwijzing dan hijzelf, verklaarde hij.
Hij benadrukte toen al dat hij geen fouten gemaakt had. Het gerecht schijnt hem in die visie nu te bevestigen. Er liep een onderzoek tegen hem op beschuldiging van ‘het opzettelijk toedienen van stoffen met het oogmerk te doden’, kortom vergiftiging, een misdrijf waarop levenslange vrijheidsstraf staat. Maar zo ver komt het dus niet. Na ruim drie jaar werd het dossier vandaag door de raadkamer afgesloten.
De verdediging van de arts, maar ook het Openbaar Ministerie, vroeg aan de raadkamer de man niet te vervolgen. Blijkbaar kwam ook het Openbaar Ministerie na drie jaar onderzoek tot de conclusie dat er uiteindelijk geen reden tot vervolging is.
Uit het onderzoek zou gebleken zijn dat het hier niet gaat over euthanasie, maar wel over hulp bij zelfdoding en dat is niet strafbaar voor een arts. De buitenvervolgingstelling is ook om die reden bijzonder, omdat daarmee de aangifte van de euthanasiecommissie afgesloten wordt.
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/04/26/arts-buiten-vervolging-gesteld-in-euthanasiedossier.html/