Met deze zaak zit ik erg verveeld: ik moet Wim Distelmans aanklagen en ik heb al jaren een bewondering voor de man.
Je weet waarover het gaat: dokter Marc van Hoey, voorzitter van RWS, riskeert een proces wegens moord omdat hij mededogen heeft getoond met een vrouw van 85. En een van zijn ‘verklikkers’ als ik dat woord hier mag of moet gebruiken, is Wim Distelmans als lid van de ethische commissie die waakt over de correcte toepassing van de huidige wet.
En net vandaag verschijnt van Wim een opiniestuk in De Morgen, handelend over de topsportvrouw Mieke Vervoort, dat eindigt met de zinsnede : ‘om de wet te verfijnen’.
Ik vermoed een geweldige strijd in het hart en in de ‘ziel’ van Distelmans: hij weet dat de vigerende wet niet deugt, maar hij durft er niet tegenin te gaan. Marc van Hoey durfde dat wel en zal daarvoor misschien moeten boeten. Van Hoey is een voorloper of pionier, Distelmans is een formalist.
Ik denk nu aan andere pioniers in andere ethische kwesties zoals dokter Peers die eveneens in de cel vloog omdat hij abortussen uitvoerde alvorens die waren gelegaliseerd.
En zoiets zal je in de geschiedenis van onze beschaving altijd zien: altijd moeten er voorlopers zijn om wat te kunnen veranderen en verbeteren. Ik denk aan Mina Drukker, de grote Nederlandse feministe, die als eerste opkwam voor vrouwenrechten en overal waar ze kwam spreken werd weg gejouwd of erger. Marc van Hoey zit in haar spoor.
Laten wij van RWS nu dringend solidair zijn met onze voorzitter: in mijn ogen verdient hij alle lof en allesbehalve een gevangenisstraf.
staf de wilde, de haan 29 okt. 15
21 Comments
ontmoedigend om te horen dat dit mogelijk is. Een dergelijke straf is mensonwaardig. Ik heb het grootste respect voor deze arts, er zijn er jammer genoeg veel te weinig met zijn durf en doorzetting. Eerlijkheid wordt niet beloond, dus terug naar geniepig gedoe dan maar?? Schandelijk.
Reactie…22/11/2015
Met pijn in ons hart hebben we deze laag bij de grondse aantijging te horen gekregen.,
Waar we natuurlijk op moeten reageren..Marc al vele jaren kennende vanaf zijn kinderjaren en later als dokter onze huisdokter.
iemand waar je op kon rekenen altijd vriendelijk en goed lachs en met begrip voor ieders noden.
Als de tijd rijp is zou het fijn zijn dat iemand integer zoals onze dokter ons uit deze morbide wereld
zou verlossen.
Met warmte denken we aan u en je familie en steunen waar we kunnen
Ik sluit mij van harte aan bij de steunbetuigingen aan dr. Marc Van Hoey. Ik mocht hem meemaken in het rusthuis als een gedreven, correcte en integere vakman met hart voor mensen.
Dr. Van Hoey, ik wens u veel sterkte toe. Weet u maar omringd door bondgenoten in het ijveren voor het recht op waardig sterven, ook in geval van ondraaglijk psychisch lijden, want psychisch lijden kan ondraaglijk zijn.
Petra Schipper
voormalig protestants levensbeschouwelijk consulent zorgsector Antwerpen
Ikzelf ken Dokter van Hoey ongeveer een 7 jaar, voor hem vind ik dit een zeer spijtige zaak. Door de media wordt er een vuile rol gespeeld. Terwijl deze man ten allen tijde to the point is met zijn residenten en het personeel.
Dat wou ik toch even kwijt!
Ik sta volledig achter Dr Marc van Hoey en geef hem alle steun in deze moeiliijke periode!
Ook ik ben uitermate teleurgesteld over de recente berichtgeving in De Morgen een “progressieve kwaliteitskrant” onwaardig. Ik stuur u hierbij mijn mail aan de auteur Sofie van Lommel.
Geachte mevrouw,
Ik wil hierbij reageren op uw artikels in DM van 301015 met als titels “Onbehandelbaar is een vakje dat je aankruist” en “Overijverig strijder voor waardig sterven”.
U schrijft over “reactieve depressie” : “Het begrip staat niet in het handboek psychiatrie. Het is zelfs geen wetenschappelijke term”.
Eenvoudig googlen leert nochtans dat “reactieve depressie” als diagnose wel degelijk vermeld staat in de “DSM-IV classificatie” wat een internationaal
verspreide en aanvaarde classificatie is van alle psychiatrische aandoeningen. Overigens “het handboek psychiatrie” zou dat bestaan? Bestaat “het handboek chirurgie”?
Ik ben zelf chirurg en kan mij perfect de term “reactieve depressie” herinneren die ons destijds in de lessen psychiatrie werd aangeleerd.
Door uw woord- en zinskeuze suggereert u onvoldoende wetenschappelijke kennis van de desbetreffende arts Dr. Marc van Hoey.
U zou bijvoorbeeld het advies hebben kunnen inwinnen van enkele psychiaters over de term “reactieve depressie”.
Het is met veel artikels in niet-wetenschappelijke kranten en tijdschriften : als het over geneeskunde gaat wordt er weinig wetenschappelijk geschreven.
Ik heb ook mijn bedenkingen bij het portret dat u schetst van de desbetreffende arts in het tweede hoger genoemde artikel. Wat is bijvoorbeeld de meerwaarde van de informatie dat zijn ouders “befaamde kippenpoeliers”
zijn? En dat hij al dokter wilde worden in de lagere school? En dat een voormalige klasgenoot hem een betweter noemt? Lees ik dan mijn geliefde krant of Dag Allemaal?
Ik ken Dr. Marc van Hoey als een zeer bekwaam huisarts met veel wetenschappelijk én gezond verstand en met het hart op de juiste plaats. Ik denk niet dat hij in één enkel dossier over één nacht ijs zou gaan.
Op een tafel heb ik hem nooit weten springen. Wel komt hij op voor een waardig levenseinde voor iedereen. Niet alleen voor wie “de juiste weg kent”.
Hij verdedigt volkomen terecht het zelfbeschikkingsrecht van elke individuele mens. Natuurlijk ondervindt hij daarbij veel tegenkanting want al wordt onze maatschappij
geseculariseerd genoemd, men moet de krachten niet onderschatten die het recht op zelfbeschikking nog steeds niet willen erkennen. Voor God zal Dr. Marc van Hoey nooit spelen.
Voor God wordt gespeeld door die mensen (waaronder artsen) die (meestal met God in hun achterhoofd) aan anderen hun wil opleggen en op het cruciaalste moment in het leven
bij hun levenseinde hen het recht op een eigen keuze ontzeggen.
Hoogachtend,
Peter Aerts
Schandalig, ik kan het niet anders benoemen en foei voor De Morgen.
Als weduwe van Hugo Raes die in 2013 euthanasie kreeg en dit welgeteld na 6 jaar van grondige gesprekken en goede begeleiding.
Dokter Marc Van Hoey stond altijd klaar als mijn man hem nodig had ondanks zijn zeer druk beroep was hij er steeds en ook voor mij.
In het RVT waar Hugo verbleef was dr. Van Hoey zeer geliefd.
Dankzij zijn begeleiding heb ik langer kunnen genieten van mijn man.
Zijn dokter was zijn vriend.
Na 6 jaar was zijn tijd gekomen en verder leven had geen zin.
Zijn afscheid heeft hij heel bewust zelf gekozen na vredig afscheid te hebben genomen van mij en van zijn beide kinderen.
Wat er nu gebeurd maakt mij erg verdrietig en hopelijk zullen al diegenen die daar verantwoordelijk voor zijn er nog erg veel spijt van krijgen.
Heel veel sterkte.
Marie-Thérèse
Reactie op: “Over de dochter van Lily Boeykens zegt neuroloog Peter De Deyn: “Die vrouw zou je kunnen vergelijken met Dimitri Bontinck, die wordt ook door alle media opgevoerd maar is weinig geloofwaardig.” DM 17-06-15. De Deyn ontwaart een gelijkenis tussen de figuur van Dimitri Bontinck en mezelf, hoewel ik nooit zelf vragende partij ben geweest om in de pers te verschijnen. Dit in tegenstelling tot De Deyn, Distelmans, Bernheim en Vermeersch. Ik ben niet tegen euthanasie, maar ik plaats vraagtekens bij de manier waarop de euthanasiewet toegepast wordt. De diepgang van het artikel van Rachel Aviv in The New Yorker staat in schril contrast met de paternalistische en boude uitspraken van artsen die bijna dagelijks euthanasie plegen ‘met de glimlach’. De relatie tussen moeder en kind is de sterkste band die er bestaat! Geen van deze heren is ooit moeder geweest en sommigen zelfs niet eens vader, maar toch menen zij te weten wat die moeders in het diepst van hun hart voelen. In het geval van mijn moeder, had een gepaste manier van toenadering, ook soelaas kunnen bieden. Op deze manier brengen zij het ‘ondraaglijk lijden’ over naar de nabestaanden doordat zij er niet bij betrokken worden. Zelfs al is de relatie ‘verstoord’, conflictueus en door schuldgevoelens doordrongen’ zoals deze geleerden pretenderen. Moeder had al haar activiteiten afgebouwd en hiermee had ze het moeilijk. Angst om de controle over haar leven te verliezen, verlamde haar. Onderzoeken wezen uit dat zij leed aan “geheugenproblemen en een vermoeden van beginnende Alzheimer”, let op de woorden ‘vermoeden van’ en ‘beginnende’. Bovendien vielen er geen argumenten voor depressie te bespeuren, waardoor men bezwaarlijk van uitzichtloos psychisch lijden kon spreken. Alle documenten voor de euthanasie waren in orde en Distelmans zei dat ze binnen enkele jaren mocht terugkomen. Maar Dr.P.De Deyn had een chronisch gebrek aan onderzoeksmateriaal, hersens. Hij had baat bij het bieden van hulp bij zelfdoding. Deontologische vragen werpen zich op. Bij een dood op afspraak, is het een vanzelfsprekendheid dat de eigen kinderen hierbij betrokken worden maar deze mening deelt De Deyn niet. Op een onwaardige manier werd moeder uit ons leven gerukt. “Omdat zij dat zelf wilde”, maar moet een arts daar dan onmiddellijk op ingaan? Ik citeer Bernheim en Vermeersch, let op de denigrerende woordkeuze: “Mortier heeft ook twee gelijkaardige gevallen gerekruteerd waar, zoals hijzelf, een van de kinderen eronder geleden heeft niet door hun moeder te zijn betrokken bij haar euthanasie. De clinicus onder ons (JB) kent details die hem geruststellen, maar die hij, net als de beschuldigde dokters Distelmans en De Deyn, omwille van het beroepsgeheim niet kan vrijgeven.” Wat insinueren deze heren? Bovendien was het niet mijn moeder, maar dokter De Deyn die mij weerde! En wat als mijn moeder wel Alzheimer had, zoals beweerd, zou zij dan wel geloofwaardig geweest zijn? De tactiek om familieleden die niet akkoord gaan met de gang van zaken af te zonderen en in diskrediet te brengen, is autoritair en dictatoriaal en getuigt van weinig empathie voor het leed van anderen. Is het deontologisch verantwoord dat een arts het onderzoek en de euthanasie uitvoert en ook nog de autopsie? En is het deontologisch verantwoord om familieleden onterecht van allerlei psychiatrische aandoeningen te beschuldigen? Kinderen van zelfmoordenaars worden met veel medeleven omringd, op voorwaarde dat zij de hand aan zichzelf slaan. Wanneer een dokter de zelfmoord een handje helpt, dan luidt het motto van de zelfbeschikking. Al is hun lijden even ondraaglijk, de nabestaanden mogen dan genegeerd worden en zelfs beschimpt.
Dit gezegd zijnde wil ik nogmaals benadrukken dat ik het goed vind dat er een euthanasiewet, waar mijn moeder trouwens haar steentje aan bijgedragen heeft, bestaat. Toch is de tijd rijp om aan de wet te sleutelen.
Wat er nu wordt gezegd en geschreven over Dr van Hoey tart alle verbeelding. Ik ken Marc als een zeer betrouwbare en meelevende collega. Het lijdt geen twijfel dat de uitgevoerde euthanasie wel overwogen en na herhaald verzoek van de dame in kwestie plaats vond. Ondraaglijk psychisch lijden is een aanvaarde indicatie voor euthanasie. En ja, de wet schrijft dat een collega psychiater ter advies moet tussen beide komen, maar een huisarts kan in eer en geweten oordelen wanneer iemand een ernstige vorm van depressie vertoont. Zelfmoord zou in dit dossier een pijnlijke en spijtige zaak zijn geweest. Dan hadden we ons pas grote vragen moeten stellen over onze euthanasieprocedure. Dr Van Hoey heeft naar eer en geweten gehandeld en hem kan niets verweten worden. Wie hier het woord moord durft uit te spreken getuigt van een wansmakelijke sensatielust!
Marc, ik wens jou, Agnes en je kinderen veel sterkte in deze moeilijke periode.
In deze valt het me eens te meer op hoe het psychische lijden, dat uiteraard subjectief en dus niet objectief meetbaar is, veronachtzaamd wordt. Ook is het me duidelijk hoe de ernst van een huisarts om in eer en geweten een psychische situatie in te schatten – hij die de persoon in kwestie jaren kent – in twijfel wordt getrokken en onmiddellijk op het niveau wordt geplaatst van een misdadiger. Een positieve uitkomst van deze gewetensvol besliste euthanasie kan zijn dat duidelijkheid wordt gebracht in een maatschappelijk gekleurde discussie rond euthanasie en het zelfbeschikkingsrecht van de mens. Uiteraard dienen misbruiken worden voorkomen, maar bezwaarlijk kan “misbruik” in dit dossier als argument worden gebruikt. Als psycholoog weet ik dat mensen die een einde willen maken aan hun leven, om diverse redenen, enorm lijden aan het afwezig zijn van de levensdrang, meestal wegens verlies van elke bestaansreden. Ook daar dient het zelfbeschikkingsrecht van de mens zelf voorop te gaan
Beste Marc
We leerden jou kennen als een zeer gedreven man – en arts. We hebben geen enkele twijfel aan jouw integriteit. Het zou misschien – wat moet bewezen worden – kunnen dat je handelde niet volledig naar de letter van de wet, maar zeker naar de geest ervan, en dat is primordiaal.
Je hebt onze volledige steun.
Anne-Marie en Dirk Severyns-Vriens
Dr.Van Hoey is in mijn ogen geen misdadiger. Integendeel. Hij heeft naar eer en geweten gehandeld. Het zijn de tegenstanders van euthanasie die een stok gevonden hebben om mee te slaan.
Het is een schande dat een dokter, die echt begaan is met zijn patiënten zo aan de schandpaal genageld wordt.
Hopelijk zijn er bij justitie verstandige mensen die deze zaak op een correcte manier behandelen en Dr Van Hoey vrijspreken.
Na o.a. het baanbrekend werk in het verleden van geneesheren zoals Willy Peers, dacht ik dat de vrijheid om over zichzelf te kunnen beschikken bereikt was. Klaarblijkelijk is dit niet het geval, ten gevolge de achterhoedegevechten van retrograde “geesten”.
Ik hoop dat, wanneer het zo ver zal zijn, ik zal kunnen rekenen op een MENS als Marc!
Dus Marc krijgt dus mijn volledige steun!
Wally Struys
Het is erg hoe onze commerciële media nog steeds zichzelf verkoopt door verknipte nieuwsberichten de wereld in te sturen. Wie de moeite neemt de hele reportage via het internet te bekijken, ziet een heel ander verhaal.
Maar het is vooral erg dat anno 2015 nog altijd zoveel mensen zich een mening vormen zonder nadenken, enkel gebaseerd op een gekleurd mediabericht.
De geschiedenis heeft ons geleerd dat dat het grote gevaar is, niet de uitvoering van een menslievende handeling om iemand uit zijn pijn te verlossen! Voor elk van ons komt er misschien een moment dat we die moedige mensen nodig hebben om ons te helpen. Nu is het in elk geval het moment om ze te steunen!
Voor Marc Van Hoey
We wensen jou en je gezin heel veel steun in deze moeilijke periode en kunnen alleen maar bewondering en respect voor je hebben. Mijn partner, Francis Van Glabbeek, studeren samen met jou. Toen ik je vorig jaar voor het eerst ontmoette vertelde hij me over je gedrevenheid en betrokkenheid, dat je echt iemand was die geneeskunde studeerde om het beroep zelf, uit engagement en uit menslievendheid. Ook de voorbije dagen kwam hij hier meermaals op terug. Weet dat er heel wat mensen achter je staan en dat iemand als jij het verschil kan maken.
Gewoonweg heel onrechtvaardig en niet te begrijpen !
Dr.van Hoey is zeker geen misdadiger. Integendeel. Hij heeft naar eer en geweten gehandeld en conform de geest van de wet. De tegenstanders van euthanasie hebben in hem eindelijk de spreekwoordelijke stok gevonden om mee te slaan. Hopelijk zal justitie verstandiger reageren en zich niet laten opjutten door enkele kortzichtige fanatici, die hun zienswijze willen opdringen aan de ganse samenleving. Als mijn tijd om te sterven gekomen is, dan hoop ik dat ik op een dokter van dit niveau zal kunnen rekenen.
Robert JONCRET
Ere-inspecteur-adviseur niet-confessionele zedenleer
Brecht
Ik kan alle ‘medemensen’ die nu hier spreken om een dokter, die in eer en geweten heeft gehandeld, bij te staan in een strijd die een volgendend stadium heeft bereikt: een strijd tegen de onwetendheid, tegen de hypocriet, tegen misbruik van de mogelijke middelen om macht te manifesteren, in het algemeen tegen het welzijn van DE MENS, ten volle bij treden. Ik hoop dat onze rechtssystemen opgewassen zijn tegen de negatieve beeldvorming van wat een waardig sterven voor heel vele burgers kan betekenen. Laat ook zij waardig zijn in het beoefenen van hun ambt.
Er is de geest van de wet en er is de tekst van de wet. Om beschuldigd te worden van het doden van een medemens, moet er dan ook niet de wil geweest zijn om het schade toe te brengen door hem te doden. De vraag die wij ons allen moeten stellen is of bij dr Van Hoey op enig ogenblik bij de uitvoering van de technische handelingen, de wil aanwezig was om zijn medemens te schaden door hem in zijn sterven te helpen en te begeleiden; dat iets anders hem gedreven heeft dan de wil om iemand uit zijn ondragelijk lijden te verlossen. Wie zijn wij om te bepalen wat door iemand als ondragelijk lijden wordt ervaren? Als iemand de wet overtreedt, aangenomen dat de wet werd overtreden, omdat de plicht van zijn geweten hem oplegt iemand bij zijn sterven te begeleiden en te helpen, waar is dan het moreel bestanddeel van het misdrijf “doden”?
Degoutant van de morgen … maar ja, wie zit hier achter? vriendje van?
Ik weet wel, “dura lex sed lex” maar je hebt ook het gezond verstand, het maatschappelijk draagvlak, de letter versus de geest van de wet …
De berichtgeving hierover in de krant (de morgen) kan echt wel beter .
Ik stuur jullie copy van mijn reactie aan de krant :
“Groot was mijn verbazing toen ik vrijdagochtend de krant opensloeg en de artikels over dr van Hoey las….Voor een sensatieblad was dit perfect geweest, maar van De Morgen had ik dit niet verwacht .
Kwestie van iemand aan de schandpaal te zetten vooraleer een proces gevoerd wordt, kan dit tellen…
Wat hebben vroegere klasgenoten en zelfs de ouders van dr Van Hoey te maken met wat er nu gebeurt? Of noemen jullie dit misschien relevante achtergrondinformatie ?
Iemand al eens bedacht dat de werkelijkheid iets genuanceerder kan zijn dan wat de eerste de beste ( misschien rancuneuze of jaloerse of …) collega vertelt over dr van Hoey ? Is een arts die in de pers komt daarom mediageil? Een tafelspringer ?! Jullie schrijven allemaal zo graag over de dokters , zelden positieve verhalen .
Iemand al eens bedacht dat een arts die een patiënt 20 jaar kent, echt niet over een nacht ijs gaat wanneer die patiënt om euthanasie verzoekt ?
Is iemand overijverig omdat die zich jarenlang , naast zijn gewone werk als huisarts inzet voor een beter levenseinde voor onze patiënten ?
En o ja, u kan gerust zijn : Mr Torfs ten spijt : huisartsen zijn wel degelijk goed opgeleid om de diagnose depressie ( al of niet reactief) te stellen , en kunnen in bepaalde gevallen ook echt zelf wel uitmaken of deze depressie nog behandelbaar is.