Een seriemisdadiger die 30 jaar detentie heeft gekregen, wil nooit meer vrij komen en verzoekt om euthanasie. Protesten alom want gaat het hier wel om een ondraaglijk lijden?
Ik heb al dikwijls gedacht: wie veroordeeld wordt tot levenslang – zoals Dutroux bijvoorbeeld – die zou het recht moeten krijgen om euthanasie aan te vragen. Dit is geen terugkeer naar de doodstraf – waar ik tegen ben – maar een vrijwillige optie.
Zo’n keuze moeten we respecteren, vind ik, ook al wordt het begrip ‘ondraaglijk’ hier ver opgerekt.
Levenslang of 30 jaar is vrij uitzichtloos en als je van jezelf vindt dat je niet te genezen of te verbeteren bent, dan is een keuze voor de vrijwillige dood best eerbaar.
We mogen niet onderschatten wat de kracht kan zijn van de zelfhaat of zelfverachting: dit is een lijden dat men zichzelf aandoet maar daarom is het nog geen verwaarloosbaar lijden.
Ik zou een concreet voorbeeld kunnen geven van iemand die uit het leven stapte juist vanwege die zelfhaat, maar dat doe ik nu niet.
En altijd weer komt het neer op onze houding tegenover de dood: die kan een verlossing zijn, eventueel een verlossing van zichzelf.
Zelfkwelling is ook een kwelling en als ze uitzichtloos is, dat wil zeggen niet te genezen, dan aanvaard ik de keuze voor de dood.
Toevoeging: het bovenstaande werd geschreven vóór de uitzending van het Canvasprogramma ‘Panorama’ op 17 oktober. Daarin werd veel aandacht besteed aan het dilemma van professor Wim Distelmans, dé vrijzinnige autoriteit als het om het levenseinde gaat.
Distelmans wil geen Moeder Theresa zijn die het menselijk vuilnis gaat opruimen dat door een falende staat wordt achtergelaten. Want deze concrete persoon kan verzorging krijgen, maar dan over de grens in Nederland.
En zo wordt een debat over een euthanasieaanvraag een debat over ons gevangeniswezen. Onze strafinstellingen hebben nog steeds het karakter van een ‘oubliette’: we stoppen onze criminelen weg en afgezien van enkele verwanten is er geen haan meer die er nog om kraait. Opgeruimd staat netjes: dat lijkt het devies. Een menselijker beleid zal geld kosten – dat bewijst de Nederlandse strafinrichting – zodat we uitkomen op een budgettair probleem. En ik kan me voorstellen dat onze minister van justitie, ook een humanist, vreest voor een sneeuwbaleffect: als we deze gedetineerde de nodige zorg aanbieden dan zou een hele reeks kunnen opstaan om dezelfde dure behandeling te eisen.
De ultieme vraag is dus: wat willen wij als samenleving betalen voor mensen die criminele feiten hebben gepleegd? Mijn standpunt is duidelijk: een crimineel met een pathologie is in de eerste plaats een patiënt en die verdient verzorging – niet omdat die zich verdienstelijk heeft gedragen maar gewoon omdat het een mens is. Dat lijkt me de uiterste consequentie van een oprecht humanisme en volgens mij eveneens van een evangelisch christendom.
staf de wilde, de haan 17+18 okt. 13
4 Comments
Gent, 22 oktober 2016
Geachte heer, mevrouw
Mensen die actief zijn bij: recht op waardig sterven.
Ik wens geen jaren aan een machine te liggen en ik sta mijn lichaam af aan de medische wetenschap Men mag mijn lichaam gebruiken voor medische doeleinden.
Ik wens geen minuut langer te leven dan nodig.
Als ik in het verleden : zelfmoordneigingen heb gehad; en ontwaakt ben uit een coma; dat men goed nadenkt als iemand zelfmoord pleegt alvorens te reanimeren.
Met vriendelijke groeten,
Marie-Thérèse Van Roosbroeck
Gent, 22 oktober 2016
Geachte mevrouw, meneer,
Ik heb uw website verscheidene keren beschreven ; en ..
Ik weet dat er mensen zijn die jaren in de gevangenis zitten en hun : lijden via de pers en teve kenbaar maken
Als ik u zeg dat ik heel veel fouten heb gemaakt. Heel veel. Dat ikzelf mijn lijden: moreel lijden heel lastig en wreed vindt. Dat ik kijk naar mijn verleden waarin ik geen stap meer kan veranderen en dat mijn huidige situatie die gerechterlijk politioneel gekend is- omdat ik er zelf zo veel ruchtbaarheid heb aangegeven.
Ik weet dat mijn mededeelzaamheid via het parlement en de koning zal leiden tot sancties.
De politie heeft mij jaren geleden weggevoerd gehandboeid naar het uz van Gent.
Politie mannen en vrouwen die hun leven hebben en hun leven wensen te beschermen.
Dat de politie het recht heeft om boeven te vermoorden.
Dat de politie recht heeft om te schieten
Dat de politie haar taken op zich neemt met hun instelling
Jaren maar dan dertig jaar ken ik jullie organisatie
Ik heb verscheidene ongevallen gehad en ik heb verscheidene hartbeklemmingen gehad. Men heeft mij verkracht en mijn geweten wordt gekweld omwille van mijn verleden. Ik vraag de geestelijkheid om voor mij te bidden.
Ik heb hier konijntjes in mijn appartement en.. ik heb in het verleden zo geblundert dat mijn leven voor mij een kwelling is.
Ik rook niet; neen
Ik gebruik geen alcohol neen
Toch is het leven; dat ik leid; een gekend leven in deze maatschappij vaak een hel, omdat ik het tot een hel heb gemaakt. Een hel voor anderen en voor mezelf.
Wat ik u schrijf is een biecht
I
Gent, 22 oktober 2016
Geachte heer, mevrouw,
RWS is aan het kijken om wat ik schrijf mag gepubliceerd worden voor het publiek.
Door te scheiden heb ik stappen gezet waar dieren moesten afgestaan worden.
Sommige mensen vragen mij of ik een gevangenisstraf wil ontlopen. Neen. Geenszins.
Ik weet dat er mensen in opstand komen omwille van mijn gedrag.
Mensen die mij jaren kennen en daden die niet omkeerbaar zijn.
Ik blijf respect koesteren voor jullie organisatie en .. ik heb een uitzending gezien op de Nederlandse televisie waar hoog bejaarde mensen vragen om ‘hun’ levenseinde door eutanasie
Waar kinderen smeken om uit hun lijden te worden verlost
Ik kom nog wel onder de mensen. Ja. Ik voel wel dat de maatschappij het niet eens is met wat in het verleden is gebeurd. Dat kan ik uiteraard beamen.
Ik denk niet dat de maatschappij het toestaat om straf te ontlopen. Ik heb niet de bedoeling. Ik hoop enkel en alleen dat de heren en dames die weet hebben van wat er in mijn leven gaande is; er hun conclusies uit trekken en.. niet te lang wachten als er straffen volgen.
Momenteel heb ik verscheidene dieren en. ik heb over hun geschreven via Facebook.
Ze staan in mijn appartement en . in principe is dat tegen de wet omdat. .
Met vriendelijke groeten,
Marie-Thérèse Van Roosbroeck
ps: langs deze weg vraag ik mij te excuseren voor gezegden of daden die niet stroken
En ook niet vergeten dat levenslang niet levenslang kan of moet zijn. Gedetineerden kunnen voor de Uitvoeringsrechtbank der straffen verschijnen en gebeurlijk na gunstige adviezen vrijgelaten worden mits naleving van bijzondere voorwaarden.
Euthanasie in het gevangeniswezen is een heel bijzonder vraagstuk.
Mter Jean Vroman, Antwerpen 10 september 2014.