Onze voorzitter over 26 januari 2013

“Bij deze wens ik aan iedereen nog eens een persoonlijke dank-jullie-wel te geven voor de prachtdag, voor alle hulp en de medewerking. De mensen waren tevreden, daar doen we ’t voor. De afwezigen, daar zwijgen we over.”

Voorzitter Marc Van Hoey leidde het evenement in en sprak het publiek toe. Lees hier zijn volledige toespraak.

*****

Dames en heren, geachte aanwezigen

Vooreerst heet ik u allen hartelijk welkom op deze winterse ochtend en wil ik U namens het RWS bestuur oprecht danken voor uw komst naar Metropolis Antwerpen.

Aan diegenen waar we het nog niet persoonlijk hebben gezegd: een voorspoedig en gezond 2013; dat het een jaar mag zijn waar U buiten uw lidgeld en kwartaalbladen géén beroep moet doen op “Recht op Waardig Sterven”.

Op bijeenkomsten als deze, heeft de  voorzitter het twijfelachtige voorrecht het woord te richten tot de aanwezigen. In mijn eerste jaar als voorzitter doe ik dat tegelijk met plezier, omdat jullie hier zo talrijk zijn en tegelijk met iets van schaamte. Waarom? Wel één van de stichters van RWS, een man die 29 jaar aan het roer stond van dit schip zit tussen U. Ik wil dan ook vragen aan Leon Favyts om tot hier bij mij te komen terwijl U allen hem een daverend applaus geeft voor zijn jarenlange inzet.

Deze man, dames en heren, heeft  zoals gezegd 29 jaar vergaderingen geleid, was de redactie van het kwartaalblad, was de secretaris, deed de verzending van zegels en lidkaarten, was en is het gezicht van RWS. En nu wordt dit alles verdeeld tussen verschillende mensen. Dank Leon voor de noeste arbeid.

In 2012 was het tien jaar geleden dat de wet op de palliatieve zorg, de patiëntenrechten wet én de euthanasiewetgeving van kracht gingen. Dit werd uitgebreid in het daglicht gesteld door symposia, congressen, artikels en uiteraard de film “tot altijd”. Deze film gaat over de ziekte én het sterven van Mario Verstraete, hij was bestuurder van RWS, leed aan MS en was één van de pleitbezorgers van de huidige wetgeving én hij blijft de eerste Belg die na 28 mei 2002 euthanasie kreeg.

RWS nam deel aan sommige activiteiten naar aanleiding van de herdenking van 10 jaar wetten, maar zelf organiseerden we niets. In 2013 vieren wij ons 30 jarig bestaan, en precies daarom kozen voor de maand januari: nog net op de breuklijn kunnen we beide data herdenken met een feestelijke receptie, die straks zal plaats hebben in de hollywoodzaal.

Recht op Waardig Sterven is en blijft een belangenvereniging “van én  voor” mensen die bezorgd zijn over hun eigen levenseinde, hun eigen keuzes én het respect daarvoor.

Buiten het feit dat we mee aan de bakermat van huidige wetten stonden, blijft onze, neen uw vereniging ijveren voor de uitbreiding van de huidige euthanasiewet en zullen wij de politiek verantwoordelijken blijven wijzen op hun verantwoordelijkheid hierin.

RWS pleit voor de uitbreiding van de euthanasie naar minderjarigen en dementen, wij eisen de afschaffing van de vijfjaarstermijn van de wilsverklaring euthanasie bij coma en tegelijk willen we dat er werk wordt gemaakt van de doorverwijsplicht van artsen die weigeren.

In de maand december hebben we aan alle politici in een brief aangedrongen om RWS met zijn 7000 leden als volwaardige gesprekspartner te erkennen in de komende hoorzittingen en ik kan u nu al zeggen dat verschillende politieke partijen positief gereageerd hebben.

RWS is in dit laatste jaar veranderd: verhuisd naar een nieuwe zetel en tegelijk een secretaresse in dienst, 24 uur telefoonpermanentie door een eigen bestuurlid en een vernieuwde en uitgebreide bestuursploeg.

Ik nodig iedereen uit om regelmatig naar de nieuwe website van RWS te gaan: www.RWS.be het is geen statisch gebeuren, maar interactief waar iedereen op verschillende onderwerpen kan reageren. Dit geeft ons een breed forum en de mogelijkheid om uw visie over bepaalde zaken of vragen te kennen. Dank aan het communicatiebedrijf Miene, aan Sofie en Els voor hun uiterst professionele én geduldige aanpak.

Dames en heren, als een vereniging of groepering zich tegenwoordig wil respecteren moet je buiten leden en een bestuursploeg ook een uithangbord hebben. Wij zijn op zoek gegaan naar personen die als meter of peter van Recht op Waardig Sterven willen fungeren. En af en toe heb ik geluk! De eerste vrouw waar ik een mailtje aan stuurde antwoordde spontaan “jazeker”…geef toe daar zijn véél mannen jaloers op!

Met bijzondere trots namens uw vereniging vraag ik aan de meter “ professor Christine Van Broeckhoven” om even tot bij ons te komen.

En dan de dag van vandaag: enkele maanden geleden vroeg collega Marc Cosyns of RWS wilde meewerken aan een documentaire in het kader van 10 jaar wetgeving. Het bestuur was akkoord en RWS werd meteen producer, zeg maar financierder. Vandaag krijgt U de echte wereldpremière van “End Credits” een film van ruim een uur waarin we u meenemen in het verhaal van twee mensen die een wens tot sterven uiten. Wij hopen dat U ervan zal genieten en we zijn er zeker van dat het niet enkel vandaag stof tot discussie en gesprek zal geven, maar dat het een aanzet mag zijn om het maatschappelijk debat nog aan te wakkeren, want ook daar staat RWS voor!

Samen aan reflectie doen en zoeken naar vooruitgang zijn hierbij essentieel,met partners én politici moeten we hier voor blijven ijveren.

We hebben nationaal en internationaal voor veel kalenderdagen een dag van iets of iemand. Zo hebben we de jaarlijkse dag van de Palliatieve zorg, die wisselend valt in oktober, dit jaar op de 12^de, we hebben de dag van de mensenrechten, de dag van de Verpleging in mei en de Alzheimerdag op 21 september,de dag van het humanisme en onze lieve heer hemelvaart. Ik kan zo nog uren doorgaan, maar geen nood, dat doe ik niet.

Geachte aanwezigen, collega’s, leden, mensen van de pers ik doe hier vandaag namens Recht op Waardig Sterven een nationale oproep. 28 mei 2002 is de dag dat de euthanasiewetgeving van kracht ging en precies 28 mei roepen wij vanaf 2013 uit als de “nationale dag van Waardig Sterven én Euthanasie”. Wij engageren ons om jaarlijks rond deze dag iets te organiseren om blijvend aandacht te schenken aan de mensen die ermee voor zorgden dat we als één van de weinige landen ter wereld zo een wet hebben en tegelijk uw vereniging meer  uitstraling te geven.

Rest mij alleen nog de mensen van metropolis, onze secretaresse Ingrid, de bestuurders en u allen van harte  te danken, u een aangename en pakkende film te wensen en voor straks een gezellige babbel, een lekker glas met een aangepast hapje. Leve de jarige!