Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Laurette Onkelinx gaat zo snel mogelijk werk maken van een regeling opdat de artsen vergoed worden voor een tweede advies bij een euthanasievraag. Ze hoopt de nodige rechtsgrond te kunnen invoeren via de volgende programmawet.
Volgens de huidige euthanasiewet en procedures moet men “extra” artsenadviezen hebben, de zogenaamde tweede en derde arts.
Precies om aan een lacune te voldoen, heeft RWS het Leif initiatief opgestart. Met succes telt ons land enkele honderden “leifartsen” die een specifieke opleiding kregen. Maar stellen dat enkel deze artsen een mogelijke betaling zouden krijgen, ofwel rechtstreeks ofwel via Leif is voor mij een foutief signaal.
Immers de wetgeving spreekt alleen over onafhankelijkheid en het geven van adviezen. Het kan absoluut niet zijn dat artsen die al 20 jaar of meer hun patiënten begeleiden van de wieg tot de dood en zonder twijfel vaak veel ervaring hebben bij palliatieve situaties en levenseindebeslisingen dan voor het optreden als adviserend arts geen vergoeding zouden krijgen. Equipe artsen van de palliatieve federatie, artsen die erg met de materie bezig zijn en zoveel meer “anonieme artsen” treden heel frequent op als consulterend arts. Zou men hen dan géén betaling geven, voor een minstens even goed geleverd advies en begeleiding? Dat kan toch geenszins de bedoeling zijn?
Ik durf te hopen dat men op een juiste manier dergelijke prestatie zal honoreren, net zoals men dit doet voor het uitvoeren van kleine heelkunde of andere technische prestaties , waar misschien ook niet elkeen even bekwaam in is.
Dr. Marc Van Hoey
voorzitter van RWS en Leifarts “van het eerste uur”